De Argentijnse tango is een gepassioneerde dans die zijn oorsprong vindt in de achterbuurten van Buenos Aires, Argentinië, aan het einde van de 19e eeuw. Deze dansvorm ontwikkelde zich uit een smeltkroes van verschillende culturen, zoals de Europese muziek en dansstijlen die werden geïmporteerd door immigranten die naar Argentinië kwamen op zoek naar een beter leven.

Hoewel de exacte oorsprong van de tango moeilijk te traceren is, wordt aangenomen dat het zijn wortels heeft in de Afrikaanse candombe-dansen, de Europese polka en mazurka, en de Spaanse flamenco.
In de arme buurten van Buenos Aires, zoals La Boca, San Telmo, Montserrat en Palermo, ontstond de tango als een expressie van de emoties, verlangens en pijn van de arbeidersklasse. Deze buurten dienden als de bakermatten waar de tango zijn eerste stappen zette en zich ontwikkelde tot de prachtige dans die we vandaag kennen. De mix van verschillende culturen en sociale klassen in deze wijken vormde een vruchtbare voedingsbodem voor de opkomst van de tango. Terwijl La Boca, met zijn kleurrijke straten zoals Caminito, de geboorteplaats was van de tango-uitvoeringen, bood San Telmo een ontmoetingsplaats voor tangomuzikanten en -dansers in zijn danssalons en kroegen. Montserrat werd het epicentrum van de tango-scene, waar de eerste tango-orkesten werden gevormd en theaters hun deuren openden voor tangoshows. Andere buurten, zoals Palermo met zijn zogenaamde “academias”, dansscholen waar de tango werd onderwezen en beoefend door mensen van verschillende sociale klassen speelden ook een rol in de verspreiding en popularisering van de tango. Hoewel de tango zich verspreidde over verschillende buurten in Buenos Aires, waren La Boca, San Telmo, Montserrat en Palermo de belangrijkste plekken waar de tango zijn basis legde en zich ontwikkelde tot de prachtige dans die we vandaag kennen.

In de vroege dagen werd de tango gezien als een obsceen en immoreel, voornamelijk gedanst in bordelen en achterafgelegen clubs. Het duurde echter niet lang voordat de dans zijn weg vond naar de salons van de hogere klasse en uiteindelijk over de hele wereld populair werd.

De gouden eeuw van de tango was in de jaren ’40 en ’50, waarin beroemde orkesten en zangers, zoals Carlos Gardel en het orkest van Juan D’Arienzo, de tango naar nieuwe hoogten brachten. Sindsdien heeft de tango vele evoluties doorgemaakt en blijft het een geliefde dans over de hele wereld, met talloze tango-evenementen en -scholen die de passie en elegantie van deze dans levend houden.